وصیّت علی
- از امیرالمؤمنبن علی بن ابی‌طالب
- به حسن، حسین، تمام فرزندان و خاندانم، و به هر کس که این وصیت به دستش می‌رسد.
1. از خدا بترسید.
2. دنیا را نخواهید، هرچند که دنیا به دنبال شما آید.
3. بر آنچه از دنیا از دست می‌دهید، تأسف نخورید.
4. حق بگویید.
5. برای پاداش آخرت، بکوشید.
6. دشمن ظالم و یاور مظلوم باشید.
7. در کارتان نظم داشته باشید.
8. میان خود صلح و آشتی برقرار کنید؛ چرا که از پیامبر شنیدم که آشتی دادن میان مردم، از نماز و روزه یک سال بهتر است.
9. از احوال یتیمان غافل نشوید؛ نکند گاهی سیر و گاهی گرسنه بمانند؛ مبادا در حضور شما حقوقشان ضایع شود.
10. حقوق همسایگانتان را ادا کنید؛ که آنها سفارش شده‌ی پیامبرتان هستند؛ او پیوسته درباره آنها سفارش می‌کرد، تا آنجا که گمان بردیم حتی برایشان ارث هم معین خواهد کرد.
11. الله الله فی القرآن؛ مبادا دیگران در عمل به آن از شما پیشی گیرند.
12. الله الله فی الصلاة؛ که بی‌شک ستون دین تان است.
13. الله الله فی بیت ربکم؛ تا در این دنیا هستید، آنرا خالی نگذارید، زیرا اگر کعبه خلوت شود، در دریافت کیفرتان مهلت داده نخواهید شد.
14. الله الله فی الجهاد؛ با اموالتان، و با جان و زبان تان در راه خدا.
15. بر شما باد به یکدیگر پیوستن، و به هم بخشیدن؛ مبادا از هم روی بگردانید و پیوندتان را بشکنید.
16. امر به معروف و نهی از منکر را وامگذارید؛ که اگر غلفت کنید، بدترین تان بر شما مسلط می‌شوند. آن وقت، هرچه دعا کنید مستجاب نخواهد شد.
ثم قال:
ای فرزندان عبدالمطلب؛ مبادا بگویید امیرالمؤمنین کشته شد و آنگاه به بهانه کشته شدن من در خون مسلمین غرق شوید! بدانید به خاطر من، هیچ کس جز قاتلم نباید کشته شود. اگر از ضربت او مردم، پس به او تنها یک ضربت بزنید، و هرگز گوش و بینی و اعضای بدنش را قطع نکنید؛ که همانا از رسول الله شنیدم که می‌فرمود: «از بریدن اندام مرده بپرهیزید، هرچند سگی دیوانه و وحشی باشد».
* ترجمه‌ای شخصی ولی معتبر از نامه 47 نهج البلاغه